به گزارش «خبرنامه دانشجویان ایران»،
چون من، اگرچه خصم حرامی نداشتی
کم، بنده را عزیز و گرامی نداشتی
از چون منی سراغ گرفتی که بی کسم
آیا نشان مردم نامی نداشتی؟
خواندی مرا به رونق شب های قدر خویش
با آن که خود، نیاز به حامی نداشتی
کردی قبول، شعر مرا نیز، خود مگر
چون سعدی و سنایی و جامی نداشتی؟
اکرام کرده ای همگان را به یک نظر
کاری به شأن عارف و عامی نداشتی
نازم به دعوتت ز خلایق که در شمار
چشمی به صدر و ذیل اسامی نداشتی
پختی طعام های بهشتی برای خلق
پروای ناسپاسی و خامی نداشتی
شهر صیامی و به علی شهره ای، ولی
این قدر کاش کوفی و شامی نداشتی
عید است و من به جای طرب، غرق حسرتم
ای ماه روزه! کاش تمامی نداشتی...
